vehement desire

* * *

fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).

Lit. (class.):

solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

furatur aliquid aut eripit,

id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

pecuniam ex templo,

Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

ad furandum venire,

Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

ille robore exercitus inpar, furandi melior,

Tac. A. 3, 74 init.;

of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—

Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

pone caput, fessosque oculos furare labori,

Verg. A. 5, 845:

membra,

Sil. 10, 74:

sese,

id. 14, 561:

vultus veste,

i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

Cic. Balb. 2, 5:

speciem furabor Iacchi,

will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

audiendi facultatem,

to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.

fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.

Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

ira furor brevis est,

Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

fere ira et concitatio furori sunt similia,

Quint. 7, 4, 31:

hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

Cic. Pis. 21, 50; cf.:

furore atque amentiā impulsus,

Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

Catilinae,

Sall. C. 24, 2:

versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

Cic. Cat. 4, 6, 11:

caeci furore,

Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

rabidus,

id. 63, 38:

caecus,

Hor. Epod. 7, 13:

nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

so of political excitement,

Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

mille puellarum, puerorum mille furores,

Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

Cic. Div. 1, 31, 66:

negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

id. ib. 1, 37, 88:

ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

fatidicos concepit mente furores,

Ov. M. 2, 640:

ad hunc impendiorum furorem,

Suet. Ner. 31.—Prov.:

furor fit laesa saepius patientia,

Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

Sil. 3, 146.— Poet., of things:

caeli furor aequinoctialis,

the raging storms, Cat. 46, 2.—

Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

quis furor est, census corpore ferre suo?

Ov. A. A. 3, 172:

furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

Plin. 2, 1, 1, § 3:

magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

raging desire, Stat. Th. 8, 596:

simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—

Transf., the cause of wrath ( poet.):

non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

Prop. 1, 18, 15.—

Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).

Lit. (class.):

solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

furatur aliquid aut eripit,

id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

pecuniam ex templo,

Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

ad furandum venire,

Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

ille robore exercitus inpar, furandi melior,

Tac. A. 3, 74 init.;

of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—

Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

pone caput, fessosque oculos furare labori,

Verg. A. 5, 845:

membra,

Sil. 10, 74:

sese,

id. 14, 561:

vultus veste,

i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

Cic. Balb. 2, 5:

speciem furabor Iacchi,

will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

audiendi facultatem,

to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.

fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.

Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

ira furor brevis est,

Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

fere ira et concitatio furori sunt similia,

Quint. 7, 4, 31:

hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

Cic. Pis. 21, 50; cf.:

furore atque amentiā impulsus,

Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

Catilinae,

Sall. C. 24, 2:

versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

Cic. Cat. 4, 6, 11:

caeci furore,

Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

rabidus,

id. 63, 38:

caecus,

Hor. Epod. 7, 13:

nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

so of political excitement,

Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

mille puellarum, puerorum mille furores,

Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

Cic. Div. 1, 31, 66:

negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

id. ib. 1, 37, 88:

ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

fatidicos concepit mente furores,

Ov. M. 2, 640:

ad hunc impendiorum furorem,

Suet. Ner. 31.—Prov.:

furor fit laesa saepius patientia,

Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

Sil. 3, 146.— Poet., of things:

caeli furor aequinoctialis,

the raging storms, Cat. 46, 2.—

Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

quis furor est, census corpore ferre suo?

Ov. A. A. 3, 172:

furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

Plin. 2, 1, 1, § 3:

magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

raging desire, Stat. Th. 8, 596:

simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—

Transf., the cause of wrath ( poet.):

non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

Prop. 1, 18, 15.—

Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

ăvĭdĭtas, ātis, f. [avidus], an eagerness for something (either lawful or unlawful), avidity, longing, vehement desire.

In gen.:

habeo senectuti magnam gratiam, quae mihi sermonis aviditatem auxit, potionis et cibi sustulit,

Cic. Sen. 14, 46:

aviditas legendi,

id. Fin. 3, 2, 7:

suscipere verbum cum omni aviditate,

Vulg. Act. 17, 11:

gloriae,

Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 16:

pecuniae,

id. Part. Or. 6, 1:

rapiendi per occasionem triumphi,

Liv. 31, 48, 2:

imperandi,

Tac. H. 1, 52:

vini,

Suet. Tib. 42 al.:

ad cibos,

Plin. 20, 16, 65, § 173.—In plur.:

bestiolarum aviditates,

Plin. 11, 6, 5, § 15:

feminarum,

id. 20, 21, 84, § 227.—

Esp.

Eagerness for money, covetousness, avarice:

Inhaeret etiam aviditas, desidia, injuria, etc.,

Plaut. Merc. prol. 29:

(justitia) eas res spernit et neglegit, ad quas plerique inflammati aviditate rapiuntur,

Cic. Off. 2, 11, 38:

utrumque incredibile est, et Roscium quicquam per aviditatem appetīsse et Fannium quicquam per bonitatem amisisse,

id. Rosc. Com. 7, 21 (B. and K., avaritiam).—

Eagerness in eating, appetite:

lactuca in cibis aviditatem incitat inhibetque eadem,

Plin. 20, 7, 26, § 64; so,

aviditatem excitare,

id. 23, 1, 7, § 12:

facere,

id. 23, 8, 75, § 144; Vulg. Eccli. 37, 33.

flā̆grantĭa, ae, f. [flagro], a burning, a glowing heat, ardor (mostly post-class.).

Lit.:

montis (Aetnae),

Gell. 17, 10, 8:

solis,

App. M. 4, p. 157; 6, p. 178:

aestatis,

Arn. 2, p. 69:

aestiva,

the heat of summer, Mart. Cap. 8, p. 183: non flagrantiā oculorum, non libertate sermonis, sed etiam complexu; etc., * Cic. Cael. 20, 49.—

Trop.: omnem pectoris flagrantiam sedare, vehement desire, Prud. steph. 10, 734:

materna,

maternal affection, Gell. 12, 1, 22.—Concr. as a term of reproach:

etiam opprobras vim, flagiti flagrantia?

thou burning shame! worst of scoundrels! Plaut. Rud. 3, 4, 28; cf. flagitium, II. A. [p. 756]

* * *